Elke zichzelf respecterende logistiekeling kent dit model, zo’n 30 jaar geleden ontwikkeld door Hessel Visser en Ad van Goor en meerdere malen beschreven in de boeken: Werken met Logistieke en Basisboek Logistiek. Dit model kom je in vrijwel elk HBO-logistiek-afstudeerverslag tegen. Als interim manager of als adviseur gebruik ik het ILC altijd om uiteen te zetten wat er op logistiek of op het gebied van supply chain management bij een bedrijf aan de hand is.
Waarom dan toch een column over dit model, als iedereen het al zou kennen? Daar zit nu precies de crux. Het staat wel in de studieboeken, maar veel studenten en professionals begrijpen de kern van het model niet. Technologie en besturing (beiden onderdeel van het ILC) worden vaak door elkaar gehaald, maar ook de genoemde prestatie indicatoren zijn regelmatig niet in lijn met de strategie. Als ik extern examinator ben voor studenten die afstuderen, stel ik altijd de vraag: hoe de logistieke besturing van het bedrijf er uit ziet. Na minimaal 4 jaar studie, of vanuit professionals die al tientallen jaren hun brood met logistiek verdienen, volgt dan regelmatig het antwoord dat er systemen zijn die zorgen voor de voorraad of dat het bij het bedrijf erg duidelijk is wie, wat, wanneer moet doen. Dat laatste geloof ik zelfs nog niet eens, want vaak is er te veel ‘grijs gebied,’ met als gevolg dat er juist geen duidelijkheid is over de taken, bevoegd- en verantwoordelijkheden. Concrete doelstellingen ontbreken ook vaak, want een zo hoog mogelijke omzet of geld verdienen, is natuurlijk geen SMART-doelstelling. Tja, dan heb je het ILC wat mij betreft nog niet helemaal begrepen.
Als je het mij vraagt zit hét probleem altijd in de logistieke besturing binnen het ILC. Dit gaat namelijk om de afstemming tussen interne en ketenpartijen. En dat is nu juist zo moeilijk, zeker als je dit ook nog eens op operationeel, tactisch en strategisch niveau moet doen. Vaak is brandjes blussen aan de orde van de dag, waardoor niet echt verder wordt gekeken naar waar de echte voordelen liggen, namelijk op tactisch niveau van de besturing. Stem de verwachte klantvraag voor de korte en lange termijn met verschillende stakeholders in de keten eens af en het wordt een stuk meer ‘rust, reinheid en regelmaat.’
Wat mij betreft zou elke logistiek manager of consultant het ILC als diagnosemodel voor het eigen bedrijf eens moeten invullen. Ik doe het altijd bij opdrachtgevers, omdat je er duidelijk mee maakt waar de verbeteringen liggen voor een integrale bedrijfsvoering. Bovendien leer je om het model toe te passen. Het is niet voor niets het meest gebruikte model binnen logistiek.
Mocht je hierbij toch hulp nodig hebben, dan weet je me vast wel te vinden. Je kunt er natuurlijk ook de genoemde boeken eens op naslaan en op youtube staan ook filmpjes waarin Hessel Visser het model uitlegt. Er zijn dus geen smoesjes meer om dit model niet te kunnen toepassen.
Tekst: Edward Heijnen, supply chain advies en interim management
Bron: Integraal Logistiek Concept, Visser & van Goor, Werken met Logistiek
